บทที่ 25

ความเจ็บปวดแล่นปราดเข้าโจมตีจนเธอต้องนิ่วหน้า

จอร์จสังเกตเห็น ดวงตาเขาเบิกกว้างด้วยความกังวล “คุณเป็นอะไรหรือเปล่า”

เขายื่นมือออกไปจะช่วยแต่ก็ลังเล กลัวว่าจะทำให้เธอเจ็บกว่าเดิม

ลูอิซากัดฟันแน่น พยายามอดทน เธอไม่อยากจะทนทุกข์ทรมานไปมากกว่านี้อีกแล้ว จึงหยุดยืนอยู่ที่เชิงบันไดแล้วเอ่ยถามด้วยน้ำเสี...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ